سرت رو به آسمون بود ، میبستی چشماتوــ‌مامان به خدا تو فرشته ای فقط بریدن بالاتو!

میدونی چیه؟این همه تلفیق سنت و مدرنیته در تو ، این همه صبر ، این همه منطق ، این همه درک و شعور ، این همه مهربانی های زیر پوستی ، این همه سادگی ، یک رنگی و عشق! همه و همه باعث شده این خونه بزرگ و سبز واسم قد یه لونه زنبور شه!هی از جام پاشم بیخودی چرخ بزنم تو اتاق ها و حیاط و هوایی که یه چیزی رو خیلی محسوس کم داره بوی تورو! میگم ، خیلی ضایع ست که هر یه ساعت یه بار بهت زنگ میزنم و به بهانه ی مختلف میخوام صداتو بشنوم؟ خیلی دلم واست تنگ شده مامان!

+فکرمیکنم فرازمینی هستی ، تو منو هرجور که باشم شاد و شیطون و شارپ ، غمگین و بی حوصله و عصا قورت داده ، بی منطق و لجوج ، منطقی و آدم حسابی دوست داری و بازم دوست داری و منم!و این یه قوای فرزمینی میخواد.