به تاریخ ۱۲فروردین ماه یکهزار و سیصد و نود و هشت

# در برهه ای از زمان و تاریخ و جغرافیا هستیم که

شبی تو در آغوش من و

شبی دیگر من در آغوش تو ؛

زار زار به حال کودکان از آب و گل درنیامده‌ی رویایمان می گرییم!

+اما ناهید ، بیا به یاد آوریم مشت های گره کرده‌مان راکفش‌های آهنینمان‌راعهدها و پیمان‌هایی که بستیم و چه چیزها که گرو نگذاشتیم

همه‌ بروند به جهنم رفیق اکنون ماییم و بیست هزار آرزو و همین.